εἶπον

εἶπον (ἔειπ（α), εἶπε（ν), εἴειπεν; εἴπῃς, -ῃ; εἴποιμι, -οι; εἰπέ, εἶπον; εἰπών, -όντ（α), εἴπαις; εἰπεῖν:

1

ϝει- O. 8.46

, O. 13.71, N. 5.14, N. 6.27, I. 4.41, I. 6.55) acting as aor. of λέγω, said, told, spoke

1

a followed by direct speech.

τῷ μὲν εἶπε O. 1.75

ἔειπεν Ψπιπυλείᾳ O' 4. 23.

Ταλαιονίδας εἶπεν ἐν Θήβαισι τοιοῦτόν τι ἔπος O. 6.16

τότ' ἔειπεν Ἀπόλλων P. 3.40

εἶπε δοὕτως ἡμιθέοισιν Ἰάσονος αἰχματᾶο ναύταις P. 4.11

ὀπιζομένων δ' ἔμπας τις εἶπεν καὶ τόδε P. 4.86

ἔειπεν δ' ὦδε P. 4.229

ὧδεἶπε μαρναμένων P. 8.43

εἶπέν τε φωνήσαις ἅτε μάντις ἀνήρ I. 6.51

τέρας δ' ἑὸν εἶπέν σφι Pae. 4.39

b abs., c. adv.

ὣς ἦρα θεὸς σάφα εἴπαις O. 8.46

ὣς ἄρ' ἔειπεν P. 4.156

ὣς ἄῤεἰπὼν P. 9.66

ἔλπομαι μέγα εἰπὼν σκοποῦ ἄντα τυχεῖν N. 6.27

ὣς ἦρα εἰπὼν αὐτίκα ἕζετ I. 6.55

c c. acc. of that which was said, spoke of

τῷ μὲν ὁ Χρυσοκόμας ναῶν πλόον εἶπε O. 7.33

κεῖνα δὲ κεῖνος ἂν εἴποι ἔργα O. 8.62

παρθένος τόσα εἰπεῖν ἔδοξεν O. 13.71

“εἰπὲ γένναν” P. 4.100 “οὔτε ἔργον οὔτ' ἔπος ἐντράπελον κείνοισιν εἰπών” P. 4.105

θρασύ μοι τόδ' εἰπεῖν φαενναῖς ἀρεταῖς ὁδὸν κυρίαν λόγων οἴκοθεν N. 7.50

ἄπιστον ἔειπ (sc. ἐγώ) N. 9.33

ἔπος εἰπόντ' ἀγαθὸν ξυνὸν ὀρθῶσαι καλόν I. 1.46

τοῦτο γὰρ ἀθάνατον φωνᾶεν ἕρπει, εἴ τις εὖ εἴπῃ τι I. 4.41

cf. Pae. 4.39

d c. inf. of indirect statement, command. εἶπον δὲ μεμνᾶσθαι Συρακοσσᾶν (impv.: v. Schadewaldt, 296̆{1}: sc. Αἰνέα) O. 6.92

εἶπέ τιναὐτὸς ὁρᾶν γαῖαν O. 7.62

εἶπε δ' ἐν μέσσοις ἀπάγεσθαι, ὃς ἂν πρῶτος θορὼν ἀμφί οἱ ψαύσειε πέπλους (i. e. “ἐκεῖνος αὐτὴν ἀπαγέσθω Σ.) P. 9.119

e followed by ὅτι, εἵνεκεν c. ind.

Κλεόδαμον ὄφρ' ἰδοῖσ, υἱὸν εἴπῃς ὅτι οἱ νεὰν ἐστεφάνωσε κυδίμων ἀέθλων πτεροῖσι χαίταν O. 14.22

εἶπε δεὔβουλος ἐν μέσοισι Θέμις, εἵνεκεν πεπρωμένον ἦν (οὕνεκεν coni. Donaldson) I. 8.31

f followed by indirect question. οὐκ ἔχω /

εἰπεῖν, τίνι τοῦτο Μοῖρα τέλος ἔμπεδον ὤρεξε N. 7.57

add. acc.

αἰδέομαι μέγα εἰπεῖν ἐν δίκᾳ τε μὴ κεκινδυνευμένον, πῶς δὴ λίπον εὐκλέα νᾶσον, καὶ τίς ἄνδρας ἀλκίμους δαίμων ἀπ' Οἰνώνας ἔλασεν N. 5.14

πότερον δίκᾳ τεῖχος ὕψιον ἢ σκολιαῖς ἀπάταις ἀναβαίνει ἐπιχθόνιον γένος ἀνδρῶν, δίχα μοι νόος ἀτρέκειαν εἰπεῖν fr. 213. 4.

2 c. dupl. acc., call

ἐμοὶ δ' ἄπορα γαστρίμαργον μακάρων τιν εἰπεῖν O. 1.52

δελφῖνι καὶ τάχος δἰ ἅλμας ἶσόν κ' εἴποιμι Μελησίαν N. 6.65

3 frag. ἔειπε δὲ μ[ Πα. 8A. 23.